รีวิวภาพยนตร์ ร่างทรง (The Medium) (2021)
ภาพยนตร์เรื่อง ร่างทรง กำกับโดยบรรจง ปิสัญธนะกูล และได้รับการสนับสนุนจากโปรดิวเซอร์ชาวเกาหลีใต้ นาฮงจิน สร้างความประทับใจและความสยองขวัญให้แก่ผู้ชมทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ ภาพยนตร์แนว Mockumentary หรือสารคดีจำลอง ถ่ายทอดเรื่องราวเกี่ยวกับความเชื่อและพิธีกรรมท้องถิ่นในภาคอีสานของไทย ที่เกี่ยวข้องกับการสืบทอดการเป็นร่างทรงย่าบาหยัน ภาพยนตร์ใช้วิธีเล่าเรื่องผ่านการติดตามชีวิตของครอบครัวที่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมลึกลับนี้ จนกระทั่งสิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับตัวละครหลักอย่าง “มิ้งค์” ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์สุดหลอนและสะเทือนขวัญในเรื่อง
เนื้อหาและการเล่าเรื่อง
ร่างทรง มีความโดดเด่นในการเล่าเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไป โดยผสมผสานบรรยากาศแบบสารคดีและมุมมองจากกล้องวงจรปิดเข้าด้วยกัน ทำให้ผู้ชมรู้สึกใกล้ชิดกับตัวละคร และสัมผัสกับความหลอนในมุมที่สมจริง ความสมจริงดังกล่าวเป็นทั้งข้อดีและข้อเสีย เพราะถึงแม้ว่าผู้ชมจะได้รับประสบการณ์ที่ดื่มด่ำ แต่บางฉากกลับทำให้รู้สึกว่ามีการจัดฉากหรือขัดกับความสมเหตุสมผลในเรื่องเล็กน้อย
การแสดงและการสร้างบรรยากาศ
นักแสดงหลัก เช่น นริลญา กุลมงคลเพชร (มิ้งค์) และสวนีย์ อุทุมมา (นิ่ม) ถ่ายทอดบทบาทได้อย่างยอดเยี่ยม โดยเฉพาะในช่วงไคลแม็กซ์ของเรื่องที่เต็มไปด้วยความสะพรึง นอกจากนี้ การใช้ภาพจากกล้องวงจรปิดและเสียงประกอบในฉากต่าง ๆ ช่วยเสริมบรรยากาศความหลอนและความตึงเครียดให้กับเนื้อหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ประเด็นสะท้อนสังคม
ภาพยนตร์ยังสะท้อนประเด็นเกี่ยวกับความเชื่อดั้งเดิม ศาสนา และการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมในยุคปัจจุบันได้อย่างลึกซึ้ง มีการตั้งคำถามเกี่ยวกับการยอมรับสิ่งที่มองไม่เห็น และการเผชิญหน้ากับความไม่แน่นอนในชีวิต ทั้งหมดนี้ทำให้ผู้ชมได้ขบคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งเหนือธรรมชาติในมุมที่หลากหลาย
สรุปรีวิว
ร่างทรง เป็นภาพยนตร์ที่สามารถเล่าเรื่องราวแนวสยองขวัญได้อย่างแยบยลและแปลกใหม่ แม้จะมีข้อสังเกตบางประการเกี่ยวกับความสมเหตุสมผลของเนื้อหา แต่การแสดงที่ทรงพลัง บรรยากาศที่กดดัน และประเด็นเชิงวัฒนธรรมที่ลึกซึ้ง ทำให้ ร่างทรง กลายเป็นผลงานที่น่าจดจำในวงการภาพยนตร์ไทยและระดับนานาชาติ